Frostid skall a a einni nottu.
Tann 19.November tvodi eg fotin min og hengdi tau upp a svolunum. Um morguninn tann 20. kom eg ad naerbuxunum minum frostnum asamt ollum hinum flikunum sem tar voru. Fjolskyldan sagdi mer samt ad tangad vaeru fotin hengd jafnvel a veturna, en eg veit ekki alveg hvada gagn er af tvi tar tad eina sem breytist er fasinn. Vatn eda klaki. Og a endanum tidnar allt ur teim tegar madur tekur tau inn, og fotin verda aftur blaut.
Snjorinn fegrar samt Russland. Tver er alla vega fallegri.
Eftir ad hafa eytt nokkrum dogum i Novgorod hef eg komist ad tvi ad Tver er ekkert neitt svo rosalega falleg borg. Enda astaeda fyrir tvi ad ollum er sama to ad "Tver-hotelid" hafi legid nidri i eg veit ekki hvad langan tima. Hingad koma -engir- turistar. Og tar af leidandi eru engar turistabudir herna sem tydir ad tad er mjog erfitt ad finna eitthvad af Russa-suvenjirum, t.e. annad en ljotar Matrjoskur (babuskur). Eg hef tvi komid mer upp minu eigin safni af Suvenjirum. Eg safna russneskum elspytustokkum og Sukkuladibrjefum. Baedi sofnin eru ordin mjog stor nu tegar tar sem tad er gaseldavjel heima hja mer og,... ja, sukkuladi frekar odyrt.
Og tad er ekkert skemmtilegra ad ruggla a isglensku svona soldid adur en eg gleymi henni. Sa sem a heidurinn af fyrsta brjefinu sem kemur til min hingad til Russlands verdur elskadur. Tvi ast er tad sem skiptir mali.
Tjerpjenije i trud, fsjo pjeretrut. Svo ad "Hakuna Matata"

Freyja Eilif Logadottir :)